тракта́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тракта́т тракта́ты
Р. тракта́та тракта́таў
Д. тракта́ту тракта́там
В. тракта́т тракта́ты
Т. тракта́там тракта́тамі
М. тракта́це тракта́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тракта́т, -а, М -та́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Навуковая праца, у якой разглядаецца пэўнае пытанне ці праблема.

Філасофскі т.

2. Міжнародны дагавор, пагадненне (спец.).

Мірны т.

|| прым. тракта́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тракта́т м., в разн. знач. тракта́т;

філасо́фскі т. — филосо́фский тракта́т;

мі́рны т. — ми́рный тракта́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тракта́т в разн. знач. тракта́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тракта́т, ‑а, М ‑таце, м.

1. Навуковая праца, у якой разглядаецца якое‑н. асобнае пытанне ці праблема. Філасофскі трактат. Палітыка-эканамічны трактат.

2. Спец. Міжнародны дагавор, пагадненне. Мірны трактат.

[Ад лац. tractatus — абмеркаванне, разгляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трактат

т. 15, с. 502

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тракта́т м

1. (навуковы) Traktát m, n -(e)s, -e, Ábhandlung f -, -en;

2. дып (пагадненне) Vertrág m -(e)s, -träge;

мі́рны тракта́т Fríedensvertrag m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Тракта́т ’навуковая праца па пэўнай праблеме’, ’міжнародны дагавор, пагадненне’ (ТСБМ), ст.-бел. трактатъ ’дагавор’, ’сярэдневяковы навуковы твор’, трактаты ’перагаворы’ (1567 г.) — са ст.-польск. traktat ’дагавор’, ’трактат’ (Булыка, Лекс. запазыч., 188), якія з лац. tractātus = tractātio ’абмеркаванне, разгляд, трактоўка’, ’абыходжанне з нечым’ (Фасмер, 4, 93; Брукнер, 574; Голуб-Ліер, 486; ЕСУМ, 5, 616).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тракта́т

(лац. tractatus = абмеркаванне, разгляд)

1) навуковая праца, у якой разглядаецца асобнае пытанне ці праблема (напр. філасофскі т.);

2) міжнародны дагавор, пагадненне (напр. мірны т.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Цяньцзінскі трактат

т. 17, с. 194

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)