тракта́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тракта́т тракта́ты
Р. тракта́та тракта́таў
Д. тракта́ту тракта́там
В. тракта́т тракта́ты
Т. тракта́там тракта́тамі
М. тракта́це тракта́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тракта́т, -а, М -та́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Навуковая праца, у якой разглядаецца пэўнае пытанне ці праблема.

Філасофскі т.

2. Міжнародны дагавор, пагадненне (спец.).

Мірны т.

|| прым. тракта́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тракта́т м., в разн. знач. тракта́т;

філасо́фскі т. — филосо́фский тракта́т;

мі́рны т. — ми́рный тракта́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тракта́т в разн. знач. тракта́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тракта́т, ‑а, М ‑таце, м.

1. Навуковая праца, у якой разглядаецца якое‑н. асобнае пытанне ці праблема. Філасофскі трактат. Палітыка-эканамічны трактат.

2. Спец. Міжнародны дагавор, пагадненне. Мірны трактат.

[Ад лац. tractatus — абмеркаванне, разгляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трактат (міжнар. дагавор) 4/112

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

трактат

т. 15, с. 502

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тракта́т м.

1. (навуковы) Traktát m, n -(e)s, -e, Ábhandlung f -, -en;

2. дып. (пагадненне) Vertrág m -(e)s, -träge;

мі́рны тракта́т Fríedensvertrag m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тракта́т

(лац. tractatus = абмеркаванне, разгляд)

1) навуковая праца, у якой разглядаецца асобнае пытанне ці праблема;

2) міжнародны дагавор, пагадненне (напр. мірны т.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Тракта́т ’навуковая праца па пэўнай праблеме’, ’міжнародны дагавор, пагадненне’ (ТСБМ), ст.-бел. трактатъ ’дагавор’, ’сярэдневяковы навуковы твор’, трактаты ’перагаворы’ (1567 г.) — са ст.-польск. traktat ’дагавор’, ’трактат’ (Булыка, Лекс. запазыч., 188), якія з лац. tractātus = tractātio ’абмеркаванне, разгляд, трактоўка’, ’абыходжанне з нечым’ (Фасмер, 4, 93; Брукнер, 574; Голуб-Ліер, 486; ЕСУМ, 5, 616).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)