Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трайча́сты
1. тройча́тый;
2.анат. тройни́чный;
т. нерв — тройни́чный нерв
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трайча́сты, ‑ая, ‑ае.
1. Які складаецца з трох аднародных частак, прадметаў. Трайчасты ліст канюшыны.
2. У выразе: трайчасты нерв (спец.) — пятая пара чэрапна-мазгавых нерваў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трайча́сты
1. dréiteilig;
2.:
трайча́сты нерванат. Trigéminus m -, dréiastiger Hírnnerv
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Трайча́сты ’які складаецца з трох аднародных частак ці прадметаў’ (ТСБМ). Прыметнік утвораны ў выніку кантамінацыі польск.troisty і рус.тройчатый. Параўн. укр.троїстий, тройча́стий, тройча́тий, тройчи́стий ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тройча́тный, тройча́тыйтрайча́сты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тройни́чныйIспец.трайча́сты;
тройни́чный нерванат.трайча́сты нерв.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
trójdzielny
анат.трайчасты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Тро́йчы ‘трайчасты’ (Байк. і Некр.), ‘тры разы, утрая’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Байк. і Некр., Растарг., Сержп. Прык.), трэ́йчы ‘тс’ (Федар. 2, Пятк. 2, Кліх), тро́йча ‘тс’ (Нар. Гом.), тры́йчы (трійчи) ‘тс’ (Нас.), трычы, трычі ‘тс’ (арш., Мат.; Бес.), ст.-бел.тройчи, треичы ‘тс’ (ГСБМ). Утвораны ад зборнага лічэбніка trojь і іменнай формы *jьtjь ‘ход’ ад дзеяслова *jьti ‘ісці’ (ЭССЯ, 5, 193; ЕСУМ, 5, 642) падобна, як ст.-слав. форма на ‑жды, якая з *šьdy < дзеепрыметнік *šьdъ (< xoditi ‘хадзіць’). Інакш — Карскі (Белорусы, т. II, вып. 2, Варшава, 1911, с. 91) і Шуба (Прыслоўе, 56–57): суфіксальны элемент ‑ч‑ збліжаецца з ‑ц‑ (параўн., стараж.-рус.двоица, троица, балг.двоица, троица, макед.двајца, четворица) і ўзводзіцца да ‑к‑, параўн. трэ́йко ‘трыкроць’ (ТС; гом., Рам. 3).