Ананімныя творы 1/316; 2/263; 12/534

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тво́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тво́р тво́ры
Р. тво́ра тво́раў
Д. тво́ру тво́рам
В. тво́р тво́ры
Т. тво́рам тво́рамі
М. тво́ры тво́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

драмату́рг, -а, мн. -і, -аў, м.

Пісьменнік, які піша драматычныя творы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паперачы́тваць, -аю, -аеш, -ае; зак., што.

Перачытаць усё, многае.

П. праграмныя творы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

subplot [ˈsʌbplɒt] n. пабо́чная сюжэ́тная лі́нія (у творы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

недаскана́лы, -ая, -ае.

Які не дасягнуў дасканаласці, не пазбаўлены недахопаў.

Недасканалыя творы.

|| наз. недаскана́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

персана́ж, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дзеючая асоба ў мастацкім творы.

Эпізадычны п.

Персанажы Кандрата Крапівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чыта́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Той, хто чытае якія-н. творы, да каго звернуты творы пісьменнасці.

Апавяданне спадабалася чытачам.

2. Наведвальнік, абанент грамадскай бібліятэкі.

Бібліятэка праводзіць перарэгістрацыю чытачоў.

|| ж. чыта́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. чыта́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэчытаты́ў, -ты́ву, м. (спец.).

Напеўная размова ў вакальна-музычным творы.

Чытаць рэчытатывам (нараспеў).

|| прым. рэчытаты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпаха́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Які вызначае эпоху; важны, значны.

Эпахальныя творы мастацкай літаратуры.

|| наз. эпаха́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)