таўсту́ха¹ гл. таўстун.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таўсту́ха², -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х, ж.

Грыб сямейства павуціннікавых з буравата-жоўтай плямістай шапкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таўсту́ха

‘грыб’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. таўсту́ха таўсту́хі
Р. таўсту́хі таўсту́х
Д. таўсту́се таўсту́хам
В. таўсту́ху таўсту́хі
Т. таўсту́хай
таўсту́хаю		 таўсту́хамі
М. таўсту́се таўсту́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

таўсту́ха

‘тоўстая жанчына’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. таўсту́ха таўсту́хі
Р. таўсту́хі таўсту́х
Д. таўсту́се таўсту́хам
В. таўсту́ху таўсту́х
Т. таўсту́хай
таўсту́хаю		 таўсту́хамі
М. таўсту́се таўсту́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

таўсту́ха ж.

1. разг. толсту́ха; толстя́чка;

2. (гриб) толсту́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таўсту́ха ​1, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Разм. Тоўстая жанчына (радзей — дзяўчына, дзяўчынка).

таўсту́ха ​2, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Грыб сямейства павуціннікавых з шаўтавата-бураватай плямістай шапкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўстуха

т. 15, с. 461

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Таўсту́ха 1 ’грыб сямейства павуціннікавых’ (ТСБМ), ’павуціннік страўны, Cortinarius esculentus Lebed.’ (Сярж.–Яшк.), ’чорны грузд, малачай, Lactarius necator (Fr.)’ (там жа), таўсту́хі ’грузды’ (Сцяшк., Мат. Гом.). Да тоўсты (гл.), названы паводле тоўстай ножкі ці тоўстай шапачкі.

Таўсту́ха 2 ’брыца, дробнае пустазеллле, плашчуга, пласкуша’ (стол., Расл. св.), ’гарычка, Gentiana cruciata L.’ (Касп.), таўсту́шка ’тс’ (Кіс.). Да тоўсты (гл.), параўн. пузатка ’брыца’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

таўсту́ха ж, таўсту́шка ж Dícke (sub) f -n, -n; Díckchen n -s, -, Díckerchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

таўсту́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Тоўсты чалавек.

|| памянш.-ласк. таўстуно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

|| ж. таўсту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х; памянш.-ласк. таўсту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)