тарцо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тарцо́ўка тарцо́ўкі
Р. тарцо́ўкі тарцо́вак
Д. тарцо́ўцы тарцо́ўкам
В. тарцо́ўку тарцо́ўкі
Т. тарцо́ўкай
тарцо́ўкаю		 тарцо́ўкамі
М. тарцо́ўцы тарцо́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тарцо́ўка ж., в разн. знач. торцо́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. тарцаваць.

2. Тарцовачны станок.

3. Малярная шчотка з доўгім шчаціннем.

4. Разм. Тарцовая маставая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; незак., што (спец.).

1. Адпілоўваць канцы бярвення, брусоў і пад., апрацоўваць тарцы.

2. Засцілаць тарцамі (у 2 знач.).

|| зак. затарцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны (да 2 знач.).

|| наз. тарцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, ж. і тарцава́нне, -я, н.

|| прым. тарцо́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

торцо́вка тарцо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)