Тарфяныя радовішчы, гл. Тарфянікі

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Тарфяныя машыны і комплексы 1/383; 10/240—241 (іл.), 271

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тарфяныя машыны і комплексы

т. 15, с. 445

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тарфяны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тарфяны́ тарфяна́я тарфяно́е тарфяны́я
Р. тарфяно́га тарфяно́й
тарфяно́е		 тарфяно́га тарфяны́х
Д. тарфяно́му тарфяно́й тарфяно́му тарфяны́м
В. тарфяны́ (неадуш.)
тарфяно́га (адуш.)		 тарфяну́ю тарфяно́е тарфяны́я (неадуш.)
тарфяны́х (адуш.)
Т. тарфяны́м тарфяно́й
тарфяно́ю		 тарфяны́м тарфяны́мі
М. тарфяны́м тарфяно́й тарфяны́м тарфяны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тарфяны́, -а́я, -о́е.

1. Які змяшчае ў сабе торф.

Тарфяное балота.

2. Які звязаны са здабычай і апрацоўкай торфу.

Тарфяныя машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паспяка́ць

‘рабіць, выклікаць спяканне (паспякаць тарфяныя пласты)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паспяка́ю паспяка́ем
2-я ас. паспяка́еш паспяка́еце
3-я ас. паспяка́е паспяка́юць
Прошлы час
м. паспяка́ў паспяка́лі
ж. паспяка́ла
н. паспяка́ла
Загадны лад
2-я ас. паспяка́й паспяка́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паспяка́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

torfowisko

н. тарфянік, тарфяныя паклады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

радыкулі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Хвароба карэньчыкаў спіннамазгавых нерваў. [Хадося:] У мяне спіна не гнецца, радыкуліт. Навуменка. Тарфяныя гразі выкарыстоўваюцца пры лячэнні такіх хвароб, як рэўматызм, радыкуліт, ішыяс. «Маладосць».

[Новалац. radiculitis, ад лац. radicula — карэньчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стараво́рыўны, ‑ая, ‑ае.

Які здаўна падвяргаецца ворыву. Стараворыўныя землі. □ Дзямід Сыч накіраваўся на стараворыўны тарфянік першай брыгады. Паслядовіч. Тарфяныя глебы як цалінныя, так і стараворыўныя, патрабуюць глыбокага ворыва. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наві́слы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. пр. ад навіснуць.

2. у знач. прым. Які навісае, спускаецца зверху. Навіслыя бровы. Навіслыя галіны. □ Вострыя зубцы вяршынь елак, здаецца, краналіся навіслых хмар. Пестрак. Пятляе і віхляе рачулка між лазнякоў, падт[а]чвае навіслыя тарфяныя берагі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)