тара́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тара́нны тара́нная тара́ннае тара́нныя
Р. тара́ннага тара́ннай
тара́ннае		 тара́ннага тара́нных
Д. тара́ннаму тара́ннай тара́ннаму тара́нным
В. тара́нны (неадуш.)
тара́ннага (адуш.)		 тара́нную тара́ннае тара́нныя (неадуш.)
тара́нных (адуш.)
Т. тара́нным тара́ннай
тара́ннаю		 тара́нным тара́ннымі
М. тара́нным тара́ннай тара́нным тара́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тара́нны в разн. знач. тара́нный;

○ ~нная косць — анат. тара́нная кость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тара́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тарана ​2, прызначаны для яго. Таранная тактыка. Таранныя тарпеды.

2. Які робіцца пры дапамозе тарана. Таранны ўдар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тара́н², -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Старажытная прылада ў выглядзе бервяна з металічным наканечнікам, прымацаваным ланцугамі да перасовачнай вежы, якой разбівалі крапасныя сцены.

2. Выступ у насавой падводнай частцы баявога судна для нанясення ўдару па корпусе варожага судна (спец.).

3. Прамы ўдар, які робіць прабоіну.

4. Нанясенне ўдару носам карабля, вінтом самалёта, пярэдняй часткай танка па варожай машыне ў час бою.

5. Прарыў фронту і глыбокае ўкліньванне ў размяшчэнне войск праціўніка, а таксама ўдарная група, якая выконвае гэты прарыў.

○

Гідраўлічны таран — тэхнічнае збудаванне для пад’ёму вады.

|| прым. тара́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тара́нный в разн. знач. тара́нны;

тара́нная кость анат. тара́нная ко́стка;

тара́нный уда́р воен. тара́нны ўдар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ЛАКАМО́ЦЫЯ

(ад лац. locus месца + motio рух),

перамяшчэнне, сукупнасць узгодненых рухаў у жывёл і чалавека, што забяспечваюць актыўнае і мэтанакіраванае перамяшчэнне ў прасторы. Адрозніваюць водную, паветраную і сухапутную Л., якія рэалізуюцца ў розных тыпах: бег (вынослівы, імклівы, скачкамі, цяжкі, таранны і інш.); лажанне; плаванне (рыбападобнае, брас, ныранне); палёт (парашутаванне, планіраванне); поўзанне; хадзьба (на 2 або 4 нагах) і інш. Тыпы Л. мяняліся і ўскладняліся ў працэсе эвалюцыі жывёл і вызначалі асаблівасці іх будовы. Паяўленне новых тыпаў Л. звязана з удасканальваннем рухальнага апарату, органаў пачуццяў і асабліва ц. н. с. Найб. складаная і разнастайная Л. ў пазваночных. Прагрэсіўныя змены Л. ў прыматаў (пераход да прамахаджэння і інш.) адыгралі важную ролю ў антрапагенезе.

А.С.Леанцюк.

т. 9, с. 105

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)