тапо́рнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тапо́рнік тапо́рнікі
Р. тапо́рніку тапо́рнікаў
Д. тапо́рніку тапо́рнікам
В. тапо́рнік тапо́рнікі
Т. тапо́рнікам тапо́рнікамі
М. тапо́рніку тапо́рніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тапо́рнік

‘асоба - той, хто арудуе сякерай, у т. л. паўстанец’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тапо́рнік тапо́рнікі
Р. тапо́рніку тапо́рнікаў
Д. тапо́рніку тапо́рнікам
В. тапо́рніку тапо́рнікаў
Т. тапо́рнікам тапо́рнікамі
М. тапо́рніку тапо́рніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Тапо́рнік ’падлесак, які можна сячы сякерай’ (Юрч. Фраз. 2), ’дровы, для якіх піла не патрэбна, іх сякуць тапаром’ (Барад.; ст.-дар., Ск. нар. мовы), ’дровы, падрыхтаваныя для паліва’ (пух., Сл. ПЗБ), ’малады танкастволы лес, які высякаецца сякерай’ (шчуч., нясвіж., слаўг., Расл. св.), тапарня́к ’тс’ (Сл. ПЗБ). Ад тапо́р 1, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тапо́рнік Малады лес, драбналессе, зараснік (Нясв., Слаўг., Шчуч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Тапарня́к ’танкастволы лес, які высякалі сякерай’ (астрав., баран., Сл. ПЗБ). Гл. тапорнік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)