тапо́рнік
‘асоба - той, хто арудуе сякерай, у т. л. паўстанец’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| тапо́рнік | тапо́рнікі | |
| тапо́рніку | тапо́рнікаў | |
| тапо́рніку | тапо́рнікам | |
| тапо́рніку | тапо́рнікаў | |
| тапо́рнікам | тапо́рнікамі | |
| тапо́рніку | тапо́рніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)