тане́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. тане́ю тане́ем
2-я ас. тане́еш тане́еце
3-я ас. тане́е тане́юць
Прошлы час
м. тане́ў тане́лі
ж. тане́ла
н. тане́ла
Загадны лад
2-я ас. тане́й тане́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час тане́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тане́ць несов., обл., см. танчэ́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тане́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Абл. Танчэць. Лейкі цягнуць з-пад лубу Жывіцу густую, І, здаецца, Ствалы пачынаюць танець. Свірка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тане́ць dünn wrden; bmagern vi (s), mger wrden (худзець)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Та́нець ’дзешавець’ (Нас.), тане́ць ’тс’ (Некр. і Байк.), танне́ць ’тс’ (ТСБМ), таніе́ті ’тс’ (Вруб.; беласт., Сл. ПЗБ), та́ннець ’тс’ (Ласт.). Гл. танны; перанос націску, магчыма, пад уплывам дзешаве́ць (гл. дзёшава). Параўн. та́ніць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

танчэ́ць гл танець

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

slim

[slɪm]

1.

adj. (-mm-)

1) шчу́плы, танкля́вы, то́нкі

2) малы́, слабы́

slim chances — слабы́я ша́нцы

2.

v.i. (-mm-)

тане́ць, танчэ́ць, худне́ць

3.

v.t.

рабі́ць танчэ́йшым

- slim down

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Та́нец ’рытмічныя рухі пад музыку, скокі’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Некр. і Байк., Федар. 4, Сл. ПЗБ), та́нэць ’тс’ (драг., Сл. ПЗБ, Вруб.), под той танец ’у той час’ (Ян.), ст.-бел. танець ’скокі’ (Альтбаўэр; 1518 г., КГС). Праз польск. taniec (да XVI ст. tańc) або непасрэдна з ням. Tanz ’танец’, tanzen ’танчыць’ < ст.-франц. dancier ’тс’ (> франц. danser ’тс’) < франк. *dansôn ’цягнуць; выцягвацца; станавіцца ў лінію’. Другаснае ўключэнне запазычання ў групу назоўнікаў, утвораных з суф. ‑ьcь, магло адбыцца ў славянскіх мовах незалежна (Басай-Сяткоўскі, Słownik, 390). Гл. Борысь, 626; Фасмер, 4, 18–19.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

thin

[Өɪn]

1.

adj.

1) то́нкі, це́нкі

thin paper — то́нкая папе́ра

thin wire — то́нкі дрот

2) худы́, шчу́плы

a thin person — худа́я асо́ба

3) рэ́дкі

He has thin hair — У яго́ рэ́дкія валасы́

4) невялі́кі

a thin audience — мала́я ко́лькасьць гледачо́ў або́ слухачо́ў

5) рэ́дкі, разба́ўлены

thin milk — рэ́дкае малако́

6) то́нкі, це́нкі, слабы́

thin voice — то́нкі го́лас

7) Figur. слабы́, неперакана́ўчы

a thin excuse — неперакана́ўчая адгаво́рка

2.

adv.

то́нка, це́нка; рэ́дка; шчу́пла

3.

v.t.

рабіць танчэ́йшым, радзе́йшым

а) разрэ́джваць

б) прарэ́джваць

to thin a row of beets — прарэ́дзіць радо́к бурако́ў

4.

v.i.

1) тане́ць, танчэ́ць

2) радзе́ць

3) пусьце́ць (пра ме́сца); ме́ншаць (пра нато́ўп)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)