та́лія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. та́лія та́ліі
Р. та́ліі та́лій
Д. та́ліі та́ліям
В. та́лію та́ліі
Т. та́ліяй
та́ліяю		 та́ліямі
М. та́ліі та́ліях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

та́лія, -і, мн. -і, -лій, ж.

Найбольш вузкая частка тулава паміж грудзьмі і клубамі, а таксама частка адзення, якая аблягае гэта месца.

Пінжак, звужаны ў таліі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́лія I ж. та́лия;

то́нкая т. — то́нкая та́лия

та́лія II ж., карт., уст. та́лия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́лія ​1, ‑і, ж.

Найбольш вузкая частка тулава паміж грудзьмі і клубамі. Абняць за талію. □ [Зіна] прыжмурыла шэра-блакітныя вочы, расчасала кольцы спадаючых на плечы светлых валасоў, зацягнула тужэй паясок на тонкай таліі. Федасеенка. // Частка адзення, якая аблягае гэтае месца. Пінжак быў звужаны ў таліі і нечым нагадваў жаночы жакет. Асіпенка.

[Ад фр. taille.]

та́лія ​2, ‑і, ж.

1. Камплект ігральных карт з дзвюх калод.

2. Круг картачнай гульні да канца калоды ў банкіра або да зрыву банка.

[Ад фр. tailler — банкаваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Талія

т. 15, с. 404

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

та́лія ж Taille [´taljə] f -, -n;

абня́ць за та́лію umármen vt, um die Taille fássen;

паліто́ ў та́лію taillíerter [ta´ji:-] Mántel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Та́лія 1 ’частка тулава, стан’, ’вузкая частка адзення ў пасе’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Сл. ПЗБ), таль ’прылягаючая да стану частка сукенкі’ (Сцяшк. Сл.), та́ля ’стан’ (Сцяшк.). З польск. talia, якое праз ням. Taille або непасрэдна з франц. taille ’талія’ < tailler ’абразаць, выкройваць; абчосваць, граніць, шліфаваць’ < нар.-лац. taliãre ’тс’ (Чарных, 2, 226–227; Фасмер, 4, 15).

Та́лія 2 ’камплект ігральных карт з дзвюх калод’ (ТСБМ), ’калода карт’ (Нас., Некр. і Байк., Сл. ПЗБ), та́льля ’тс’ (Байк. і Некр.). З франц. taille ’талія’ < нар.-лац. *taliare ’рубіць, адцінаць’ < лац. tālea ’прут, кол; атожылак, парастак, саджанец’, да семантыкі параўн. укр. талюва́ти ’тасаваць карты, трымаць банк, дзяліць на роўныя наскі’, гл. ЕСУМ, 5, 510.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

та́лия​II карт., уст. та́лія, -ліі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

waistline

[ˈweɪstlaɪn]

n.

та́лія f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Таль ’талія ў сукенцы’ (Сцяшк. Сл.). Гл. талія.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)