Талачы́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Талачы́н
Р. Талачына́
Д. Талачыну́
В. Талачы́н
Т. Талачыно́м
М. Талачыне́

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Талачы́н, -на́ м., г. Толочи́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Талачын (г.) 1/211 (к.); 2/600; 4/120; 5/248; 6/172; 7/327; 10/123, 209—210 (к.), 210 (іл.), 211

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Талачын

т. 15, с. 398

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Талачы́н м. Talačýn i Talatschýn n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Стары Талачын (в., Талачынскі р-н) 9/142

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Новы Талачын

т. 11, с. 373

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Стары Талачын

т. 15, с. 165

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Толочи́н г. Талачы́н, -на́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

«Сцяг Ільіча» (газ., Талачын) 9/56

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)