тайне

Том: 33, старонка: 175.

img/33/33-175_1003_Тайне.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

та́йна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. та́йна та́йны
Р. та́йны та́йн
Д. та́йне та́йнам
В. та́йну та́йны
Т. та́йнай
та́йнаю		 та́йнамі
М. та́йне та́йнах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канспіра́цыя, -і, ж.

Сістэма і метады, якія прымяняюцца для захоўвання ў тайне дзейнасці каго-, чаго-н.; захоўванне тайны.

Строгая к.

|| прым. канспірацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́ведаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Разведаць што-н. такое, што трымаецца ў тайне.

В. тайны.

В. чые-н. намеры.

|| незак. выве́дваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утаі́ць, утаю́, уто́іш, уто́іць; уто́ены; зак., што.

1. Захаваць у тайне, скрыць ад іншых.

У. праўду.

2. Тайна прысвоіць.

У. чужыя грошы.

|| незак. уто́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уто́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

verbórgenerweise

adv та́йна, цішко́м, у та́йне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

та́йна та́йна, -ны ж.; таямні́ца, -цы ж.;

держа́ть в та́йне трыма́ць у та́йне (у таямні́цы);

посвяща́ть в та́йну адкрыва́ць та́йну;

вое́нная та́йна вае́нная та́йна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

secrecy [ˈsi:krəsi] n.

1. сакрэ́тнасць; та́йна, таямні́ца;

keep in secrecy трыма́ць у та́йне, пад сакрэ́там

2. скры́тнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

канспірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што і без дап.

Прымяняць метады канспірацыі, захоўваць у тайне што‑н. Канспіраваць дзейнасць. Умець канспіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канспірава́ць

(лац. conspirare)

прымяняць канспірацыю, захоўваць у тайне што-н. (напр. к. дзейнасць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)