тайме́нь, -я, мн. -і, -яў, м.

Рыба сямейства ласасёвых, якая водзіцца ў рэках Сібіры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тайме́нь

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тайме́нь тайме́ні
Р. тайме́ня тайме́няў
Д. тайме́ню тайме́ням
В. тайме́ня тайме́няў
Т. тайме́нем тайме́нямі
М. тайме́ні тайме́нях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тайме́нь м., зоол. тайме́нь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тайме́нь зоол. тайме́нь, -ня м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Таймень 6/266

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тайме́нь, ‑я, м.

Рыба сямейства ласасёвых, якая жыве ў рэках Сібіры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тайме́нь

(фін. taimen)

рыба сям. ласасёвых, якая водзіцца ў рэках Сібіры, Японскім моры і ў басейне Дуная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ЛАСО́СЬ-ТАЙМЕ́НЬ,

гл. Кумжа.

т. 9, с. 144

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сітняго́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сітнягу. Кожную сітняговую мель, Кожны вір і залом лукі Знаў Таймень Як свае плаўнікі... Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

troć

заал. кумжа; ласось-таймень (Salmo trutta L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)