тае́мны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тае́мны тае́мная тае́мнае тае́мныя
Р. тае́мнага тае́мнай
тае́мнае		 тае́мнага тае́мных
Д. тае́мнаму тае́мнай тае́мнаму тае́мным
В. тае́мны (неадуш.)
тае́мнага (адуш.)		 тае́мную тае́мнае тае́мныя (неадуш.)
тае́мных (адуш.)
Т. тае́мным тае́мнай
тае́мнаю		 тае́мным тае́мнымі
М. тае́мным тае́мнай тае́мным тае́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тае́мны, -ая, -ае.

1. Схаваны, невядомы, непрыкметны для іншых.

2. Загадкавы, невядомы, акружаны тайнай.

3. У якім схавана тайна.

|| наз. тае́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тае́мны

1. (скрытый, неизвестный, незаметный для других) та́йный;

~нае жада́нне — та́йное жела́ние;

2. (загадочно-непонятный) таи́нственный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тае́мны, ‑ая, ‑ае.

1. Скрыты, невядомы, непрыкметны для іншых. Таемнае жаданне. □ А цёплымі вечарамі ля Ручайкі [назва рэчкі] шмат таемных мясцін для закаханых. Марціновіч.

2. Загадкавы, невядомы, акружаны тайнаю. Ніяк не мог зразумець .. [Міколка], што гэта за такая таемная асоба, якой баяцца людзі, якой баіцца маці. Лынькоў.

3. Які сведчыць пра наяўнасць якой‑н. тайны. На твары .. [Кастуся] ляжаў таемны выраз вялікага змоўшчыка. Чорны. Сяргей паслухаўся гэтага таемнага голасу, азірнуўся. Тое, што ён убачыў, яго вельмі здзівіла. На просецы мільгалі агеньчыкі: адзін, другі, трэці... Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тае́мны héimlich, gehéimnisvoll; gehéim, Gehéim-;

тае́мнае галасава́нне gehéime Ábstimmung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Тае́мны ’тайны, скрыты, невядомы; непрыкметны; загадкавы’ (Нас., ТСБМ, Ласт., Стан.), таёмный ’тс’ (Бяльк.), ст.-бел. таемный ’тс’ (КГС), таёмный ’тс’ (XV ст., Карскі 2-3, 233). Укр. тає́мний ’таемны’, польск. tajemny ’таемны, сакрэтны; невядомы’, чэш. tajemný ’тс’, славац. tajomný ’таемны, сакрэтны’. Паводле Карскага (Труды, 314), з польск. tajemny ’тс’, якое Атрэмбскі (SOc, 19, 455–456) лічыў вынікам кантамінацыі старога дзеепрыметніка *tajemъ (гл. таім) і прыметніка *tajьnъ (гл. тайны) і агульнай заходнеславянскай інавацыяй. Гл. таксама Басай-Сяткоўскі, Słownik, 388.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

таи́нственный таямні́чы, тае́мны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

потаённый прил. тае́мны, патае́мны; (потайной) патайны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скры́тны, -ая, -ае.

1. Які пазбягае адкрытасці, не расказвае іншым пра сябе.

С. хлопец.

Дзейнічаць скрытна (прысл.).

2. Скрыты ад чыйго-н. вока; таемны.

С. вобраз жыцця.

|| наз. скры́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чаро́ўны, -ая, -ае.

1. Надзвычайна прыгожы; які зачароўвае, захапляе.

Чароўная дзяўчына.

Чароўная музыка.

2. Які мае адносіны да чараў (у 1 знач.); казачны, таемны.

Чароўная сіла.

Чароўная папарацькветка.

|| наз. чаро́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)