Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сіламо́цпрыслкніжн mit Gewált
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Сіламо́ц ‘сілком, гвалтам, прымусам’ (Гарэц., Ласт.), ‘вытрымка, сіла волі’ (Сцяшк. Сл.), сіламо́ццю ‘сілком, прымусам’ (Нас., Бяльк., ТС, Нар. лекс., Пятк. 2), сіломо́ць ‘сілаю’ (ТС), сіламо́ццем ‘сілком’, ‘праз сілу’ (Ян., Мат. Гом.), сіламоцце ‘сіла, насілле’ (Нас.). Да сіла і моц (гл.). Рытарычная фігура з двух аднолькавых па семантыцы слоў, з якіх апошняе лічыцца запазычаным. Параўн. аднак укр.силомі́ць ‘сілком’, для якога ўзнаўляецца зыходнае спалучэнне з сила і *(й)міти ‘узяць’ (ЕСУМ, 5, 230–231), што на фоне беларускіх слоў падаецца верагодным, параўн. асабліва дзеяслоў сілуме́ць ‘сваволіць’ (Сцяшк. Сл.).
*Сыраме́ць, сыромі́ть ’амаль дарма’ (Сл. Брэс.). Відаць, да наступнага слова (гл.) або дэфармаванае пад яго ўплывам сіламо́ц (гл.), параўн. дзеяслоў сілуме́ць ’сваволіць’ (Сцяшк. Сл.) і ўкр.сіломі́ць ’сілком, гвалтам’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
force
[fɔrs]1.
n.
1) сі́ла f.
by force — сіламо́ц, сілко́м, сі́лаю, гва́лтам
2) гвалт -у, прыму́с -у m.
3) сі́ла f., дзе́яньне n. (зако́ну)
to come into force — увайсьці́ ў сі́лу; стаць зако́нным, дзе́йным