сябру́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Сябар, прыяцель, таварыш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сябру́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сябру́к сябрукі́
Р. сябрука́ сябруко́ў
Д. сябруку́ сябрука́м
В. сябрука́ сябруко́ў
Т. сябруко́м сябрука́мі
М. сябруку́ сябрука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сябру́к, -ка́ м., разг. дружо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сябру́к, ‑а, м.

Разм. Прыяцель, сябар; таварыш. Уладзік .. быў хлопчык жвавы, непаседлівы, скоры да бойкі [са] сваімі сябрукамі... Колас. Кранаўшчык, — відаць, вясёлы хлопец, — з вышыні сігналіць сябрукам: — Цэгла ёсць!.. А. Вольскі. А імёны для сыноў Мы абралі нашых Незабыўных сябрукоў. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сябру́к м. разм. гл. сябар

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фра́ер, ‑а, м.

Разм. пагард. Пра франтаватага, пустога чалавека. [Сяргей:] — І мой сябрук, Толька Авераў, таксама цяпер дома. — Толька? — Ага. Там такі, пішуць, фраер, зямлі пад сабой не чуе. Ракітны.

[Ад ням. Freier — жаніх.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kumpel

м. разм. сябрук, сябра; дружбак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kumpán

m -s, -e разм. тава́рыш; сябру́к, сабутэ́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

druh

м. уст. разм. друг, сябар, сябрук, дружбан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kúmpel

m -s, -

1) гарня́к, шахцёр

2) разм. тава́рыш, сябру́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)