Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сысу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Дзіцяня млекакормячай жывёліны, якое ссе маці.
2. Немаўля (разм., жарт.).
3.перан. Малады, нявопытны ў якой-н. справе чалавек.
|| памянш.сысуно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сысу́н, -на́м., в разн. знач. сосу́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сысу́н, ‑а, м.
1. Дзіцяня млекакормячай жывёліны, якое ссе маці. Цётка Палагея, трымаючы за заднія ногі чорнагаловага сысуна, тройчы лінула на яго вады з кубка.Ермаловіч.//Разм.жарт. Маленькае дзіця; немаўля. //Разм.іран. Малады, нявопытны ў якой‑н. справе чалавек.
2.толькімн. (сысуны́, ‑оў). Тое, што і млекакормячыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сысу́н ’цяля (жарабя і інш.) першага году’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС, Цых.; ашм., Стан.; кобр., Ск. нар. мовы, Сцяшк.), ’дзіця, якое ссе цыцку’ (беласт., Саевіч, Derywacja). Суфіксальнае ўтварэнне ад сыса́ць, ссаць, гл. сыска.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сысу́нм, сысуно́км Säugling m -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сысуно́к, ‑нка, м.
Памянш.-ласк.дасысун; тое, што і сысун. Жарэбчык-сысунок. □ Рабінка .. холадна, амаль варожа зірнуў на Мішу, — Малы ты яшчэ, сысунок ты яшчэ, каб гаварыць мне такія гаворкі.Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
mammal
[ˈmæməl]
n.
сысу́н -а́m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)