счэп, -а і -у, м.

1. -у, гл. счапіць.

2. -а, мн. -ы, -аў. Прыстасаванне, пры дапамозе якога што-н. счэпліваюць.

Вагонныя счэпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

счэ́п

‘дзеянне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. счэ́п
Р. счэ́пу
Д. счэ́пу
В. счэ́п
Т. счэ́пам
М. счэ́пе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

счэ́п

‘прыстасаванне; некалькі счэпленых прылад, машын’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. счэ́п счэ́пы
Р. счэ́па счэ́паў
Д. счэ́пу счэ́пам
В. счэ́п счэ́пы
Т. счэ́пам счэ́памі
М. счэ́пе счэ́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

счэп м.

1. род. счэ́пу (действие) сцеп, сце́пка ж.;

2. род. счэ́па в разн. знач. сцеп, сце́пка ж.;

ваго́нныя ~пы — ваго́нные сце́пы;

с. платфо́рм — сцеп (сце́пка) платфо́рм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

счэп, ‑а, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. счэпліваць — счапіць.

2. Прыстасаванне, пры дапамозе якога счэпліваюць што‑н. Вагонныя счэпы.

3. Група з некалькіх счэпленых сельскагаспадарчых прылад, машын і пад. Трактар ішоў павольна, за счэпам культыватараў цягнуўся доўгі хвост жаўтавата-шэрага пылу. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счэп м

1. (дзеянне) Ánhängen n -s, -, Kúppeln n -s, -;

2. (прылада) Kúpplung f -, -en, Kúppelvorrichtung f -, -en;

3. (счэпленыя транспартныя машыны) Wágenzug m -(e)s, -züge; с.-г. Aggregát n -s, -e;

4. тэх Ko¦häsión f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

счапі́ць, счаплю́, счэ́піш, счэ́піць; счэ́плены; зак., што.

1. Злучыць, прымацаваўшы адно да аднаго, зачапіўшы адно за адно.

С. вагоны.

2. Моцна злучыць (пальцы, рукі; разм.).

Настылыя пальцы не надта счэпіш.

3. з чаго. Адчапіць, зняць (разм.).

С. вядро з крука.

4. Сшыць, прышыць на скорую руку (разм.).

С. за вечар спадніцу.

|| незак. счэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. счапле́нне, -я, н., счэ́пліванне, -я, н. і счэп, -у, м.

|| прым. счэ́пны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sprzęgło

н.

1. сцяжка;

2. счэп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сцэп ’вясельны поезд (картэж)’ (ТС). Са *счэп (ад *счапіць ’сашчапіць, злучыць’) шляхам прыпадабнення ч да с; параўн., аднак, сцэ́паць ’хватаць, браць’ (Нас.), што сведчыла б пра адлюстраванні старажытных звычаяў “умыкання” нявесты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

verkétten

vt

1) счэ́п(лі)ваць

2) перан. звя́зваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)