Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сцёк, -у, мн. -і, -аў, м.
1.гл. сцячы.
2. Месца, прыстасаванне, па якім сцякае вада.
Памыйны с.
Прамысловыя сцёкі.
|| прым.сцёкавы, -ая, -ае.
Сцёкавая труба.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сцёк (род. сцёку) м., в разн. знач. сток;
для сцёку вады́ — для сто́ка воды́;
прамысло́выя сцёкі — промы́шленные сто́ки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сцёк 9/252; 10/145; 12/31 (табл.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
сцёк, ‑у, м.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. сцякаць — сцячы; цячэнне вады па нахіленай плоскасці. — У гэтым і ўся сутнасць, — сцвердзіў Пажытны. — Хоць траншэя тут асабліва, глыбокая, але затое дадзім вадзе сцёк.Сапрыка.
2.Спец. Колькасць вады, што сцякае ў раку, возера, акіян за пэўны перыяд. Нават прэснай вады на Зямлі больш чым даволі — з агульнага гадавога сцёку ўсіх рэк планеты можна яе выдаць кожнаму чалавеку па дзесяць тысяч кубаметраў.«Полымя».
3. Рышток, рына, раўчук і пад., па якіх сцякае вада. Пад лямант, што чуўся з пральні, ён ужо быў дабраўся да памыйнага сцёку сярод двара, калі яму сустрэлася другая прыкрасць.Брыль.
4.Уст. і спец. Маса вадкасці, якая сцякае адкуль‑н.; паток. Забруджванне ракі сцёкамі з прамысловых прадпрыемстваў забараняецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
сцёкж.Ábfluss m -es, -flüsse; Wásserablauf m -(e)s, -läufe; Áblass m -es, -lässe
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
*Сцёк, стёкы ’не з галавой (пра становішча ў вадзе)’: тут шчэ стёкы (пін., Нар. лекс.). Відаць, да ста́чыць ’быць дастатковым’ (гл.) або да сцекці́ ’дастаць, абхапіць’ (гл. сцякаць), параўн.: я тут нэ стэчу, тут тчэ нэ сцёкы (там жа).