схі́біць, -блю́, -бі́ш, -бі́ць; зак. (разм.).

1. Не трапіць у цэль, прамахнуцца.

Не с. бы, а трапіць у мішэнь.

2. перан. Памыліцца.

Схібіў я, што не ўзяўся за гэту працу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

схі́біць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. схі́блю схі́бім
2-я ас. схі́біш схі́біце
3-я ас. схі́біць схі́бяць
Прошлы час
м. схі́біў схі́білі
ж. схі́біла
н. схі́біла
Загадны лад
2-я ас. схі́б схі́бце
Дзеепрыслоўе
прош. час схі́біўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

схі́біць сов., разг. сплохова́ть, оплоша́ть, сплоша́ть; (сделать оплошность — ещё) промахну́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схі́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак.

Разм.

1. Не трапіць у цэль, прамахнуцца. Першы стрэл жандара немінуча зваліў бы каня, і першы стрэл мог быць смяротны для яго, Мусатава, калі ў адказ грымнуць пісталеты ворага. Гэты не схібіць. Караткевіч. А я ўсё-такі не ведаў, ці насмерць забіў таго гада. А мо толькі параніў? Вельмі ж хваляваўся, рука магла схібіць. Сабаленка. [Лапецька:] — Паляванне — спорт для маладых і дужых. Дык не,.. [дзядзька Ціхон] яшчэ поўзае, пнецца давесці, што яго вока не схібіць. Паслядовіч.

2. перан. Зрабіць промах; памыліцца. [Зайчык] насцярожыўся, падрыхтаваўся, каб не схібіць, не пралічыцца. Мележ. У свядомасці цюкнула думка, што схібіць цяпер нельга інакш яны абодва загінуць. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схі́біць разм.

1. перан. (памыліцца) éinen Féhler máchen, éinen Féhlgriff tun*; éinen Bock schíeßen*;

2. (прамахнуцца) danében schíeßen*, das Ziel verféhlen, nicht tréffen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

опростоволо́ситься сов., разг. схі́біць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамахну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ніся; зак.

1. Не трапіць у цэль, даць промах.

2. перан. Памыліцца, схібіць (разм.).

|| незак. прама́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спахі́біць

‘зрабіць промах, схібіць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спахі́блю спахі́бім
2-я ас. спахі́біш спахі́біце
3-я ас. спахі́біць спахі́бяць
Прошлы час
м. спахі́біў спахі́білі
ж. спахі́біла
н. спахі́біла
Загадны лад
2-я ас. спахі́б спахі́бце
Дзеепрыслоўе
прош. час спахі́біўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

оплоша́ть сов., разг. схі́біць, даць ма́ху, памылі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сплохова́ть сов., разг. схі́біць, памылі́цца, даць ма́ху.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)