Verbum

анлайнавы слоўнік

супраці́ўны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	супраці́ўны	супраці́ўная	супраці́ўнае	супраці́ўныя
Р.	супраці́ўнага	супраці́ўнай супраці́ўнае	супраці́ўнага	супраці́ўных
Д.	супраці́ўнаму	супраці́ўнай	супраці́ўнаму	супраці́ўным
В.	супраці́ўны (неадуш.) супраці́ўнага (адуш.)	супраці́ўную	супраці́ўнае	супраці́ўныя (неадуш.) супраці́ўных (адуш.)
Т.	супраці́ўным	супраці́ўнай супраці́ўнаю	супраці́ўным	супраці́ўнымі
М.	супраці́ўным	супраці́ўнай	супраці́ўным	супраці́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

супраці́ўны

1. супроти́вный;

~ныя сце́ны — супроти́вные сте́ны;

2. грам. противи́тельный;

с. злу́чнік — противи́тельный сою́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

супраці́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які абараняе супрацьлеглыя інтарэсы (у вайне, барацьбе, гульні і пад.). Усе цельшынскія законнікі і законніцы сышліся тут [па вуліцы] і горача судзілі погляды супраціўнага стану. Колас.

2. Размешчаны адзін супраць другога, супрацьлеглы (пра лісты, галіны і пад.).

3. У граматыцы — які спалучае сказы або члены сказаў, што супрацьпастаўляюцца або размяжоўваюцца (пра злучнік).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супраці́ўны

1. (думка і г. д.) entgégengesetzt, gégensätzlich, gégenteilig;

каза́ць супраці́ўнае таму́, што … das Gégenteil von dem ságen, was …;

2. грам. ádversativ [-vɛr-], gegenüberstellend, entgégenstellend;

супраці́ўны злу́чнік adversatíve [-vɛr-] Konjunktión

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зато́е, злуч. супраціўны.

Але, у той жа час, аднак.

Дамогся справядлівасці, з. нажыў сабе ворагаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

противи́тельный / противи́тельный сою́з грам. супраці́ўны злу́чнік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

супроти́вный

1. уст., прост. (противоположный) проціле́глы, супрацьле́глы; супраці́ўны;

2. (противоречащий, непокорный) прост. праці́ўны, супраці́ўны; непако́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іна́чай.

1. прысл. Іншым спосабам, па-іншаму.

Зрабіць і.

2. злуч. супраціўны. У адваротным выпадку; а то.

Трэба спяшацца, і. спазніцца можна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

adversatív

[-v-]

a грам. супраці́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

gégenständig

a бат. супрацьстая́чы, супраці́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)