сульфа́ты, -аў, адз. сульфа́т, -у, М -фа́це, м. (спец.).

Солі сернай кіслаты.

|| прым. сульфа́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сульфа́ты, ‑аў; адз. сульфат, ‑у, М ‑фаце, м.

Солі або эфіры сернай кіслаты. Сульфат амонію.

[Ад лац. sulphur — сера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сульфаты 9/497; 10/116

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сульфаты

т. 15, с. 264

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сульфа́ты

(ад лац. sulfur = сера)

солі сернай кіслаты (напр. сульфат амонію, сульфат натрыю); сернакіслыя солі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сульфа́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сульфа́т сульфа́ты
Р. сульфа́ту сульфа́таў
Д. сульфа́ту сульфа́там
В. сульфа́т сульфа́ты
Т. сульфа́там сульфа́тамі
М. сульфа́це сульфа́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сульфа́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сульфатаў, змяшчае ў сабе сульфаты. Сульфатныя глебы. // Які атрымліваецца з дапамогай сульфатаў, апрацоўваецца сульфатамі. Сульфатнае мыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алкілсульфа́ты

(ад алкіл + сульфаты)

эфіры сернай кіслаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бісульфа́ты

(ад бі- + сульфаты)

тое, што і гідрасульфаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гідрагенсульфа́ты

(ад гідраген + сульфаты)

тое, што і гідрасульфаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)