Су́днікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Су́днікі
Р. Су́днікаў
Д. Су́днікам
В. Су́днікі
Т. Су́днікамі
М. Су́дніках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Суднікі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Суднікі́
Р. Судніко́ў
Д. Судніка́м
В. Суднікі́
Т. Судніка́мі
М. Судніка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Суднікі

т. 15, с. 254

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

су́днік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. су́днік су́днікі
Р. су́дніка су́днікаў
Д. су́дніку су́днікам
В. су́днік су́днікі
Т. су́днікам су́днікамі
М. су́дніку су́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

су́дня Ст.-бел. Месца старажытнага суда.

□ р. Су́дня, в. Судня Віц. (Рам. Мат.), в. Су́днікі Кузн., Валож.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)