стэно́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. стэно́з
Р. стэно́зу
Д. стэно́зу
В. стэно́з
Т. стэно́зам
М. стэно́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стэно́з, -зу м., мед. стено́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стэно́з, ‑у, м.

Спец. Звужэнне якога‑н. трубчастага органа або адтуліны ў поласцевым органе, якое перашкаджае іх функцыяніраванню.

[Ад грэч. stenos — вузкі, цесны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэноз

т. 15, с. 233

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

стэно́з

(гр. stenosis = звужэнне)

звужэнне прасвету трубчастага органа або адтуліны ў поласцевым органе, якое перашкаджае іх функцыяніраванню.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стено́з мед. стэно́з, -зу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ангіястэно́з

(ад ангі- + стэноз)

звужэнне крывяносных сасудаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ларынгастэно́з

(ад ларынга + стэноз)

звужэнне гартані або поўнае закрыццё яе прасвету, прыроджанае або выкліканае некаторымі захворваннямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

піларастэно́з

(ад гр. pyloros = прываротнік + стэноз)

звужэнне выходнай часткі страўніка пры язве страўніка, пухлінах і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

краніястэно́з

(ад гр. kranion = чэрап + стэноз)

прыроджаная недастатковасць развіцця арганізма, якая выражаецца ў дачасным зарошчванні швоў чэрапа, што абумоўлівае неадпаведнасць паміж ёмістасцю чарапной поласці і аб’ёмам мозгу і вядзе да павышэння ўнутрычарапнога ціску, атрафіі зрокавых нерваў, змянення формы чэрапа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)