сты́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сты́к сты́кі
Р. сты́ку сты́каў
Д. сты́ку сты́кам
В. сты́к сты́кі
Т. сты́кам сты́камі
М. сты́ку сты́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стык, -у, мн. -і, -аў, м.

Месца злучэння, сутыкнення двух канцоў, дзвюх частак чаго-н.

С. участкаў.

С. панэлей.

На стыку дзвюх эпох.

|| прым. сты́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стык прям., перен. стык, род. сты́ку м.;

на сты́ке двух доро́г на сты́ку дзвюх даро́г;

стык двух диви́зий воен. стык дзвюх дыві́зій;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стык (род. сты́ку) м. стык;

с. водаправо́дных труб — стык водопрово́дных труб;

на ~ку дзвюх даро́г — на сты́ке двух доро́г;

с. дзвюх дыві́зій — стык двух диви́зий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стык, ‑у, м.

1. Месца злучэння, сутыкнення двух канцоў, дзвюх частак чаго‑н. Стык трубаправода. □ Пранёсся на поўнай хуткасці доўгі састаў, цяжка гружаныя вагоны не ляскочуць на стыках, а глуха грукаюць. Навуменка. // Лінія сутыкнення, мяжа. На стыку дзвюх дарог. Стык дзвюх дывізій. □ На стыку пакошы з травой, дзе мы [касцы] пачынаем новую дзялянку, дзяўчаты сустракаюцца з намі. Брыль. На стыку Нёмана і Лошы Цагляны млын стаяў здаўна. Астрэйка.

2. Спец. Тое, што і стыкаванне. Кароткі тэрмін заставаўся да прызначанага дня стыку ўкладак, шмат рабіць трэ’ было яшчэ. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стык м

1. Schéide f -, -n; Grénze f -, -n; вайск Naht f -, Nähte;

на стыку вяко́ў um die Jahrhúndertwende;

2. тэх Fúge f -, -n, Stoß m -es, Stöße

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

строп¹, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Стык бакоў страхі; вільчак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́льчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Верхні стык двух бакоў страхі; канёк.

|| прым. ві́льчыкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

railroad tie

чыгу́начны, рэ́йкавы стык

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

styk, ~u

м. стык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)