сту́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сту́пка сту́пкі
Р. сту́пкі сту́пак
Д. сту́пцы сту́пкам
В. сту́пку сту́пкі
Т. сту́пкай
сту́пкаю		 сту́пкамі
М. сту́пцы сту́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сту́пка ж. сту́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сту́пка сту́пка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сту́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Памянш. да ступа. // Невялікая фарфоравая пасудзіна для расцірання чаго‑н. Аптэкарская ступка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ступка

Том: 33, старонка: 24.

img/33/33-024_0116_Ступка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Сту́пка ‘самаробная пастка’ (Ян., ТС), сту́піца ‘пастка на ласёў’ (Пятк. 1). Укр. сту́па ‘частка пасткі для лісіц’, ступи́ця ‘драўляная пастка на звяроў’, рус. старое ступи́ца ‘пастка на звера’, польск. stępica ‘тс’, чэш. stupice, stupka, ст.-чэш. stupka ‘тс’, серб.-харв. stupice ‘тс’. Прасл. *stǫpъka, *stǫpica. Паходжанне спрэчнае; Брукнер (515) выводзіць ад *stępa (гл. ступа); Махэк₂ (580) лічыць дэрыватам ад прасл. *stǫpati ‘ступаць’. Суфіксацыя не пярэчыць абодвум дапушчэнням, параўн. Слаўскі, SP, 1, 98–99. Гэтаму не пярэчаць таксама розныя канструкцыі пасткі (у выглядзе выдзеўбана калодкі і капкана, гл. ЭБ, 48).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ступка Багдан Сільвестравіч

т. 15, с. 224

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

часно́чніца

‘ступка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. часно́чніца часно́чніцы
Р. часно́чніцы часно́чніц
Д. часно́чніцы часно́чніцам
В. часно́чніцу часно́чніцы
Т. часно́чніцай
часно́чніцаю		 часно́чніцамі
М. часно́чніцы часно́чніцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

І́гаць ’медная ступка’ (Інстр. I). Рус. тамб., смал. и́готь ’ступа, ступка’, смал. и́готка ’маленькая ступа, ступка’. Ст.-рус. иготь, игота, иготья ’металічная ці каменная ступка, ручная ступа’ з с.-грэч. ἰγδί(ον). Бернекер, 1, 421; Праабражэнскі, 1, 264; Фасмер, 2, 116.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Mörser

m -s, -

1) сту́пка, сту́па

2) вайск. марці́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)