Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сту́жкагл. істужка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сту́жкаж., в разн. знач. ле́нта;
атла́сная с. — атла́сная ле́нта;
вымяра́льная с. — измери́тельная ле́нта;
ізаляцы́йная с. — изоляцио́нная ле́нта;
кулямётная с. — пулемётная ле́нта;
с. транспарцёра — ле́нта транспортёра
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сту́жка,
гл. істужка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
істу́жкаісту́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.
1. Вузкая палоска тканіны, якая выкарыстоўваецца для ўпрыгажэння, аблямоўкі і інш. мэт.
Шаўковая істужка.
І. ўплецена ў касу.
2. Доўгая вузкая паласа з якога-н. матэрыялу, якая служыць для тэхнічных і інш. патрэб.
Ізаляцыйная істужка.
3. Рухомае перадатачнае палатно ў некаторых механізмах.
Працаваць на канвеерных істужках.
|| прым.істу́жкавы, -ая, -ае, сту́жкавы, -ая, -ае, істу́жачны, -ая, -ае (да 1 знач.) істу́жачны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сту́жкаж
1. Band n -(e)s, Bänder; Stréifen m -s, - (палоска);
кулямётная сту́жкавайск Patrónengurt m -(e)s, -e;
ізаляцы́йная сту́жкаэл Isolíerband n;
тэлегра́фная сту́жка Telegrámmstreifen m;
канве́ерная сту́жка Förderband n, Fördergurt m;
магнітафо́нная сту́жка Tónband n;
ме́рная сту́жка (рулетка) Méssband n;
о́рдэнская сту́жкаÓrdenband n;
сту́жка для друкава́льнай машы́нкі Fárbband n, Schréibmaschinenband n;
ві́цца сту́жкай sich schlängeln;
2.фота, кіно Film m -(e)s, -e;
зняць на сту́жкау auf Film [Band] áufnehmen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
стужка
Том: 33, старонка: 17.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Сту́жка ‘палоска матэрыі’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Шат., Касп., Сл. ПЗБ, Бяльк., Сцяшк., Мядзв.), ‘абрэзак тканіны’ (Ян.), сту́жкі ‘завязкі фартуха’ (Жд. 1), ‘вузкая палоска лазы, лыка’ (навагр., Сл. ПЗБ). Параўн. укр.дыял.сту́жка ‘істужка, тасёмка’, стараж.-рус.сътуга ‘звязка, скрэпа’, польск.wstęga, wstąžka, чэш.stužka, славац.stuha, stužka, славен.stogla ‘шнурок для чаравікаў’. Прасл.*vъs‑tǫga ‘падвязка для абуўкі’, да *tegnǫti ‘цягнуць’ (Брукнер, 635). Карскі (Белорусы, 146) меркаваў, што слова занеслі ў Беларусь славакі (т. зв. каробачнікі), якіх называлі венграмі, што цяжка давесці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
істу́жкаісту́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Рмн. ‑жан; ж.
1. Палоска каляровай тканіны, якая скарыстоўваецца для ўпрыгожання, аблямоўкі і інш. мэт. Чырвоная істужка. □ Выйшла на пляц.. [Аксеня] — у шаўковых істужках, заплеценых у косы.Пестрак.// Палоска шаўковай тканіны пэўнага колеру і памераў для ордэнскага знака, медаля; нашыўка; знак адрознення. Ордэнская істужка. □ Гарэлі на сонцы чырвоныя істужкі на шапках у партызан.Шамякін.
2. Доўгая вузкая палоска з якога‑н. матэрыялу, якая служыць для тэхнічных і іншых патрэб. Ізаляцыйная істужка. □ Некаторы час тэлеграф маўчаў. І вось паплыла белая стужка з кропкамі і працяжнікамі.Алешка.
3.перан.; чаго. Тое, што ўецца, цягнецца вузкай доўгай паласой. Вузкая істужка рэек ляжала ўпоперак цераз Пнівадку.Чорны.За лугам сіняй істужкай вілася рэчка.Пестрак.
4. Рухомае перадатачнае палатно ў некаторых механізмах, транспартных прыстасаваннях. Канвеерная істужка. □ Пабеглі па бясконцай істужцы транспарцёра ўгору цагліны.Паслядовіч.
•••
Кінематаграфічная істужка — празрыстая істужкападобная плёнка з нанесеным на яе слоем святлоадчувальнай эмульсіі; кінаплёнка.
Кулямётная істужка — парусінавая або металічная палоска з гнёздамі для патронаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стужка, бант / заплеценая ў касу: каснік; жычка (абл.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
