Стрэлкі (расліны) 10/88—89, 412

- » - звычайныя 10/88 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

стрэлкі

т. 15, с. 217

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Стрэ́лкі мн. л. ‘расліна Capsella bursa pastoris (L)’ (Кіс., Гарэц., Байк. і Некр.). Да стрэлка 1 (гл.) па форме плодзікаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стрэ́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стрэ́лка стрэ́лкі
Р. стрэ́лкі стрэ́лак
Д. стрэ́лцы стрэ́лкам
В. стрэ́лку стрэ́лкі
Т. стрэ́лкай
стрэ́лкаю		 стрэ́лкамі
М. стрэ́лцы стрэ́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасту́ший пастухо́ў; (пастушеский) пастухо́ўскі;

пасту́шья су́мка бот. стрэ́лкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

anticlockwise [ˌæntiˈklɒkwaɪz] adv. су́праць гадзі́ннікавай стрэ́лкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

clockwise [ˈklɒkwaɪz] adv. па хо́ду гадзі́ннікавай стрэ́лкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

стрэ́лачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да стрэлкі (у 1 знач.), з’яўляецца стрэлкай. Стрэлачны паказальнік. // Забяспечаны стрэлкай-паказальнікам. Стрэлачны тэлеграф.

2. Які мае адносіны да стрэлкі (у 3 знач.). Стрэлачны ліхтар. Стрэлачны рычаг. // Які мае адносіны да абслугоўвання стрэлкі (стрэлам). Стрэлачны пост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрэ́лачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які пераводзіць стрэлкі на рэйкавым пуці.

◊

Стрэлачнік вінаваты (разм., іран.) — ужыв. ў выпадках, калі віну за няўдачу ўскладаюць на нізавога выканаўцу.

|| ж. стрэ́лачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэкліна́цыя, ‑і, ж.

Адхіленне магнітнай стрэлкі ад геаграфічнага мерыдыяна.

[Лац. declinatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)