старэчая дальназоркасць

т. 15, с. 167

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

старэ́чы, -ая, -ае.

Які мае адносіны да старога (у 1 знач.), належыць яму.

С. кашаль.

Старэчая паходка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старэ́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. старэ́чы старэ́чая старэ́чае старэ́чыя
Р. старэ́чага старэ́чай
старэ́чае		 старэ́чага старэ́чых
Д. старэ́чаму старэ́чай старэ́чаму старэ́чым
В. старэ́чы (неадуш.)
старэ́чага (адуш.)		 старэ́чую старэ́чае старэ́чыя (неадуш.)
старэ́чых (адуш.)
Т. старэ́чым старэ́чай
старэ́чаю		 старэ́чым старэ́чымі
М. старэ́чым старэ́чай старэ́чым старэ́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

senility

[səˈnɪləti]

n.

1) ста́расьць f.

2) старэ́чая фізы́чная або́ разумо́вая кво́ласьць, ляда́шчасьць f.; старэ́чая зьдзеціне́ласьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Áltersschwäche

f -, -n старэ́чая не́мач

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дальназо́ркасць ж мед Wéitsichtigkeit f -, Férnsichtigkeit f -;

старэ́чая дальназо́ркасць Álterssichtigkeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

caducity

[kəˈdu:səti]

n.

1) старэ́чая кво́ласьць, ляда́шчасьць, састарэ́ласьць

2) нетрыва́ласьць, тле́ннасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

starczy

starcz|y

старэчы;

zniedołężnienie ~e — старэчая недалужнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

старэ́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да старога (у 1 знач.), належыць яму. Старэнькая яна, бабка Настуля. Сядзіць з кіёчкам, грэецца на асеннім сонцы ды жмурыць старэчыя вочы. Даніленка. Лаўрэна кашаль схапіў за грудзі — трос яго старэчыя плечы. Баранавых. // Уласцівы старому, такі, як у старых. Гады зрабілі .. паходку [доктара] старэчай, цяжкай і павольнай. Машара. Гукан нервова ўздрыгнуў, павярнуўся. Ён крыху спалохаўся, бо ведаў, што ў апошні час у яго з’явілася старэчая слабасць — разважаць з самім сабой уголас. Шамякін. Бабка не спіць. Яна проста думае свае старэчыя думкі, сухія, як і сама старасць, простыя, як і ўсё жыццё яе, нецікавыя, як і яе доля. Колас.

2. Які мае адносіны да старца (у 1 знач.); такі, як у старца. Старэчая торба. □ Людзі пачалі заўважаць ля касцельных, кляшторных і царкоўных дзвярэй, у старэчым натоўпе, новага жабрака. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэсбіяпі́я

(ад гр. presbys = стары + ops, opos = вока)

старэчае аслабленне акамадацыі вока ў выніку страты крышталікам здольнасці змяняць сваю крывізну; старэчая дальназоркасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)