Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
старо́нкаж.
1.прям., перен. страни́ца;
на ~ках кні́гі — на страни́цах кни́ги;
~кі гісто́рыі — страни́цы исто́рии;
2.уменьш.-ласк. (местность, страна) сторона́, край м., сторо́нка;
ро́дная с. — родна́я сторона́ (сторо́нка), родно́й край
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
старо́нка1, ‑і, ДМ ‑нцы; Рмн. ‑так; ж.
1. Адзін з двух бакоў ліста паперы (у кніжцы, сшытку). Там, на першай старонцы, надрукавана была прамова Андрэя Клыгі.Чорны.[Візэнер] падаў ім разгорнуты том Энгельса і паказаў [савецкім] афіцэрам першую старонку, дзе быў партрэт.Шамякін.Андрэй Міхайлавіч выняў .. блакнот, адшукаў чыстую старонкі).Самуйлёнак.// Ліст (у кніжцы, сшытку). Вырваць старонку з кніжкі. □ Перш чым ехаць сюды, я звярнуўся да Сямёнава. Пагартаў пажоўклыя старонкі старой кнігі.В. Вольскі.
2.перан.; чаго або ўчым. Перыяд, этап у гісторыі, у развіцці чаго‑н. Я гэты горад [Вільнюс] знаю з даўніх дзён. І кожны раз мне новыя старонкі Суровай былі адкрывае ён.Танк.Станковая графіка даваеннага перыяду — цікавая і своеасаблівая старонка нашай культуры.Шматаў.
•••
Упісаць новую старонкуўштогл. упісаць.
старо́нка2, ‑і, ДМ ‑нцы; Рмн. ‑нак; ж.
Памянш.-ласк.да старана (у 2 знач.). Паляцела дзяўчына Самалётам гонкім Над шчаслівай краінай, Над роднай старонкай.Купала.Ой, старонка мая ты лясная, Беларуская наша зямля.Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Старонка (в., Асіповіцкі р-н) 1/216; 11/39
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
старо́нкаIIж.ласк. (краіна, мясцовасць) Land n -(e)s, Länder;
ро́дная старо́нка líebes Héimatland
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
старо́нкаIж. Séite f -, -n;
на старо́нках часо́піса auf den Séiten der Zéitschrift
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
старана́, -ы́, мн. сто́раны і (з ліч. 2, 3, 4) стараны́, старо́н, ж.
1. Напрамак, а таксама месца ў якім-н. напрамку ад каго-, чаго-н.; бок.
Хмара паднялася са стараны лесу.
У старане ад дарогі.
2. Мясцовасць, краіна; бок.
З роднай стараны.
Нясоладка жыць на чужой старане.
3. У матэматыцы: прамая лінія, якая абмяжоўвае геаметрычную фігуру.
С. прамавугольніка.
4.у знач.прысл.старано́й (-о́ю). У абход, ідучы на пэўнай адлегласці ад чаго-н.
Аб’ехаць вёску стараной.
◊
Мая (твая, яго і пад.) справа старана (разм.) — мяне (цябе і пад.) менш за ўсё датычыцца.
На старане (разм.) — не дома, на чужым месцы (жыць, працаваць і пад.).
У старане —
1) на некаторай адлегласці, воддаль;
2) асобна, не разам.
|| памянш.старо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
