старажавы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
старажавы́ |
старажава́я |
старажаво́е |
старажавы́я |
| Р. |
старажаво́га |
старажаво́й
старажаво́е |
старажаво́га |
старажавы́х |
| Д. |
старажаво́му |
старажаво́й |
старажаво́му |
старажавы́м |
| В. |
старажавы́ (неадуш.)
старажаво́га (адуш.) |
старажаву́ю |
старажаво́е |
старажавы́я (неадуш.)
старажавы́х (адуш.) |
| Т. |
старажавы́м |
старажаво́й
старажаво́ю |
старажавы́м |
старажавы́мі |
| М. |
старажавы́м |
старажаво́й |
старажавы́м |
старажавы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
старажавы́ сторожево́й;
с. пост — сторожево́й пост
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
старажавы́, ‑ая, ‑ое.
Разм. Прызначаны для назірання, вартавы; які з’яўляецца месцам для стоража. Старажавы катэр. Старажавы пост.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
старажавы́ кніжн. гл. вартавы
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)