Ста́р

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Ста́р
Р. Ста́ры
Д. Ста́ры
В. Ста́р
Т. Ста́р’ю
М. Ста́ры

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ста́р

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Ста́р
Р. Ста́ры
Д. Ста́ры
В. Ста́р
Т. Ста́рру
М. Ста́ры

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Стар

т. 15, с. 153

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Стар (в., Аршанскі р-н) 10/45

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Стар (в., Бешанковіцкі р-н) 11/221 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Стар ‘старое, былое’ (Нас.), ‘старасць’ (Нас., Стан.), ‘старое месцажыхарства’ (Касп.). Адпрыметнікавы назоўнік, гл. стары. Сюды ж, відаць, і дзеяслоў старава́ць ‘гутарыць, размаўляць’ (Нас., Скарбы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стар Месца, дзе знаходзілася паселішча або старажытнае месцажыхарства (Віц. Нік. 1892, 36, Выс. Касп., Слаўг., Смален. Дабр.).

□ в. Стар Арш.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Супер Стар (сорт ружы) 9/170

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

str.

= strona — старонка; стар., с.

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

s.

1. = strona — старонка; стар.;

2. = syn — сын

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)