ста́віцца, ста́ўлюся, ста́вішся, ста́віцца; незак.

Праяўляць, выражаць свае адносіны да каго-, чаго-н.

Ён добра с. да разумных прапаноў.

Уважліва с. да патрэб людзей.

|| зак. паста́віцца, -та́ўлюся, -та́вішся, -та́віцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ста́віцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ста́ўлюся ста́вімся
2-я ас. ста́вішся ста́віцеся
3-я ас. ста́віцца ста́вяцца
Прошлы час
м. ста́віўся ста́віліся
ж. ста́вілася
н. ста́вілася
Загадны лад
2-я ас. ста́ўся ста́ўцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час ста́вячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ста́віцца I несов., страд. ста́виться; стро́иться, сооружа́ться; устана́вливаться; предъявля́ться; поднима́ться; вменя́ться; проставля́ться; см. ста́віць

ста́віцца II несов. (проявлять своё отношение к кому-, чему-л.) относи́ться;

дрэ́нна с. — (да каго-небудзь) пло́хо относи́ться (к кому-л)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́віцца ​1, ‑віцца; незак.

Зал. да ставіць.

ста́віцца ​2, стаўлюся, ставішся, ставіцца; незак.

Праяўляць, выражаць свае адносіны да каго‑, чаго‑н. Мясцовыя людзі .. заўсёды з насцярогай ставяцца да чужых. Навуменка. Таццяна радасна ажывілася — ёй надзвычайна прыемна было, што Зелянюк ставіцца да яе з шчырай даверлівасцю і нават радзіцца з ёй. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́віцца​I (выяўляць сваё стаўленне) sich verhálten* (да каго-н, чаго-н. zu D gégen A); díese oder jéne Éinstellung háben;

ста́віцца з асцяро́гай да каго-н. mísstrauisch gegenüber j-m sein;

ста́віцца сур’ёзна да чаго-н. etw. ernst néhmen*;

ста́віцца дрэ́нна да каго-н. sich schlecht zu j-m (D) verhálten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ста́віцца​II зал. стан

1. gestéllt wérden;

2. (будавацца) gebáut [erríchtet] wérden; entstéhen* vi (s);

3. тэатр. áufgeführt wérden;

4. (у гульні) gesétzt wérden;

гэ́та Вам ста́віцца ў віну́ das wird Íhnen als Schuld ángerechnet [zur Last gelégt]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ста́віцца зваротны дзеяслоў да ставіць (гл.) ‘паўставаць, настройвацца супраць каго-небудзь’, ‘цягнуцца, старацца зраўняцца ў частаванні з багатымі’ (Нас.). Другое значэнне з польск. stawiać się ‘трымаць сябе задзірліва, абуральна; казырацца, задавацца’, stawiać się na równi ‘ставіць сябе нароўні з кім-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паста́віцца гл. ставіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вменя́ться страд. ста́віцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́виться страд. ста́віцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)