спаро́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спаро́н спаро́ны
Р. спаро́на спаро́наў
Д. спаро́ну спаро́нам
В. спаро́н спаро́ны
Т. спаро́нам спаро́намі
М. спаро́не спаро́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Спаро́н ‘выкідыш, аборт’ (Ласт., Байк. і Некр.). Аддзеяслоўны назоўнік ад спараніць ‘скінуць’ (Ласт.), што да раня́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

або́рт, -у, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

Дачаснае адвольнае або штучнае наўмыснае спыненне цяжарнасці, спарон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

aborcja

aborcj|a

ж. мед. аборт; спарон, спарожа;

dokonywać (dokonać) ~i — рабіць (зрабіць) аборт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

abortion

[əˈbɔrʃən]

n.

1) спаро́н -у, або́рт -у m.

2) по́ўная няўда́ча, рапто́ўны права́л

3) Biol.

а) недаразьвіцьцё о́рганаў

б) недаразьві́ты во́рган -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

abortive

[əˈbɔrtɪv]

1.

adj.

1) заўча́сны

2) няўда́лы; безвыніко́вы, бясплённы

abortive effort — дарэ́мныя намага́ньні

3) заўча́сна наро́джаны

4) Biol. недаразьві́ты, зача́ткавы

2.

n.

сро́дак, які́ выкліка́е спаро́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

miscarriage

[mɪsˈkærɪdʒ]

n.

1) няўда́ча f.; памы́лка f.

a miscarriage of justice — несправядлі́вы прысу́д, судо́вая памы́лка

2) прапа́жа f., недаста́ўка на а́драс

the miscarriage of a letter — недаста́ўка ліста́

3) спаро́н, вы́кідыш -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

abort

[əˈbɔrt]

1.

v.i.

1) неданасі́ць, спарані́ць; скі́нуць (пра жывёліну)

2) Biol. спыні́цца ў разьвіцьці́; зані́кнуць

3) сарва́цца, ня ўда́цца

2.

v.t.

1) зрабі́ць або́рт, спаро́н

2) ня вы́канаць зада́ньня; не даве́сьці да канца́ (до́сьлед, зада́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

przerywać

przerywa|ć

незак.

1. перапыняць; спыняць;

~ć komu w pół słowa — спыняць каго на паўслове;

~ć ciążę — перапыняць цяжарнасць; рабіць аборт (спарон);

silnik przerywać — матор глухне;

2. прарываць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)