спарахне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. Згніць, ператварыцца ў труху, пыл.

Бервяно спарахнела.

2. перан. Пра чалавека: састарэць, зрабіцца драхлым.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спарахне́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спарахне́ю спарахне́ем
2-я ас. спарахне́еш спарахне́еце
3-я ас. спарахне́е спарахне́юць
Прошлы час
м. спарахне́ў спарахне́лі
ж. спарахне́ла
н. спарахне́ла
Загадны лад
2-я ас. спарахне́й спарахне́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час спарахне́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спарахне́ць сов.

1. (о дереве, вещах) сгнить, истле́ть, преврати́ться в труху́;

2. перен. (о человеке) одряхле́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спарахне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Згніць, ператварыцца ў труху, пыл. Дзедаўская хата даўно ўжо згніла і спарахнела. Машара. Падумала Марына будавацца. Стары дом спарахнеў ужо. Б. Стральцоў. // перан. Перагарэць (ад перажыванняў). Ад нечаканага гора нешта спарахнела ў Іванавай душы. Быкаў.

2. перан. Састарэць, зрабіцца драхлым (пра чалавека).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарахне́ць

1. vermódern vi (s), verwésen vi (s), verfáulen vi (s); morsch wérden;

2. перан. (састарэць) áltern vi (s), gebréchlich [hínfällig] wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

струхле́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Стаць трухлявым, спарахнець; сатлець, згніць.

Хата струхлела ад даўнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отрухля́веть сов. спарахне́ць, струхле́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

иструхля́веть, иструхля́виться сов. струхле́ць, спарахне́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабуцве́ць

‘струхлець, спарахнець’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. пабуцве́е пабуцве́юць
Прошлы час
м. пабуцве́ў пабуцве́лі
ж. пабуцве́ла
н. пабуцве́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пабуцве́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́тлець

‘сатлець, струхлець, спарахнець’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. вы́тлее вы́тлеюць
Прошлы час
м. вы́тлеў вы́тлелі
ж. вы́тлела
н. вы́тлела
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́тлеўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)