Verbum

анлайнавы слоўнік

Вайна за іспанскую спадчыну 1701—14 5/160

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

прастоланасле́ддзе, -я, н. (кніжн.).

Парадак атрымання ў спадчыну прастола, улады манарха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спа́дчына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насле́дственно нареч. у спа́дчыну;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́судзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што (разм.).

Атрымаць па суду.

В. спадчыну.

|| незак. высу́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзе́дзіч, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

1. Спадчыннік дзедаўскага двара¹, маёнтка.

2. Уладар маёнтка, атрыманага ў спадчыну ад продкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

death duties [ˈdeθˌdju:tiz] n. пада́так на спа́дчыну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

inherit [ɪnˈherɪt] v. атры́мліваць у спа́дчыну, насле́даваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

насле́доваться возвр., страд. атры́млівацца ў спа́дчыну;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спадкава́ць

‘прымаць у спадчыну што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)