назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| со́нейку | |
| со́нейкам | |
| со́нейку |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| со́нейку | |
| со́нейкам | |
| со́нейку |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
1.
2.
◊ за ву́шка ды на с. —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1.
2.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
со́нца, -а,
1. (у тэрміналагічным значэнні С вялікае). Цэнтральнае нябеснае цела Сонечнай сістэмы, якое з’яўляецца гіганцкім вогненным шарам, што вылучае святло і цяпло.
2. Святло, цяпло, якое вылучаецца гэтым свяцілам.
3.
Да сонца — да ўсходу сонца, вельмі рана падняцца.
Месца пад сонцам — права на існаванне.
Па сонцы — арыентуючыся на сонца, вызначаючы час па месцазнаходжанні сонца.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
со́лнышко
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
sunshine
1. со́нечнае святло́;
in the sunshine на со́нцы
2.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
słoneczko
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
све́тик
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)