смыка́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. смыка́нне
Р. смыка́ння
Д. смыка́нню
В. смыка́нне
Т. смыка́ннем
М. смыка́нні

Іншыя варыянты: смы́канне.

Крыніцы: nazounik2008.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

смы́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. смы́канне
Р. смы́кання
Д. смы́канню
В. смы́канне
Т. смы́каннем
М. смы́канні

Іншыя варыянты: смыка́нне.

Крыніцы: biryla1987, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

смы́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. смыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. што. Выскубваць кудзелю пры прадзенні.

С. кудзелю.

2. каго-што. Тузаць за што-н.

С. за рукаў.

3. Скубці, шчыпаць што-н.

С. цыбулю з вянка.

|| аднакр. смы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| зак. насмы́каць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| наз. смы́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)