слу́ханне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. слу́ханне
Р. слу́хання
Д. слу́ханню
В. слу́ханне
Т. слу́ханнем
М. слу́ханні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слу́ханне ср. слу́шание; см. слу́хаць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слу́ханне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. слухаць (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слу́ханне н.

1. Zúhören n -s, Hören n;

2. юрыд. (geríchtliche) Verhándlung f -, -en;

спра́ва прызна́чаная да слу́хання die (geríchtliche) Verhándlung ist ánberaumt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

слу́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. каго-што. Накіроўваць слых на што-н.

С. музыку.

2. што. Публічна разглядаць (судовую справу; афіц.).

С. справу аб разводзе.

3. каго-што. Вывучаць што-н. наведваючы лекцыі.

С. курс уводзін у мовазнаўства.

4. каго-што. Даследаваць шляхам выслухвання стан і работу якога-н. унутранага органа.

Доктар уважліва слухаў сэрца.

С. хворага.

5. каго-што. Слухацца каго-н., выконваць чые-н. загады, рабіць так, як хто-н. раіць.

Слухай, што бацька гаворыць.

Трэба с. старэйшых.

Вучні павінны с. настаўніка.

6. заг. слу́хай(це). Ужыв. ў пачатку размовы як зваротак для таго, каб прыцягнуць увагу (разм.).

Слухай, яшчэ я не закончыла, а ты сваё працягваеш.

7. 1 ас. адз. цяпер. слу́хаю, часц. Адказ (пераважна вайскоўцаў) на якое-н. распараджэнне, які абазначае, што яно будзе выканана.

|| зак. праслу́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 1, 3 і 4 знач.) і паслу́хаць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. слу́ханне, -я, н. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

переслу́шивание слу́ханне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слу́шание слу́ханне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АЎДЫЕ́НЦЫЯ

(ад лац. audientia слуханне),

афіцыйны прыём у высокапастаўленай асобы.

т. 2, с. 85

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

audition​1 [ɔ:ˈdɪʃn] v. праслухо́ўванне (спевака, акцёра), слу́ханне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аўдые́нцыя

(лац. audientia = слуханне)

афіцыйны прыём у высокапастаўленай асобы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)