скры́та

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
скры́та - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скры́та нареч. скры́то, та́йно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

covertly [ˈkʌvətli] adv. fml скры́та, завуалява́на, та́йна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

скры́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скры́ты скры́тая скры́тае скры́тыя
Р. скры́тага скры́тай
скры́тае		 скры́тага скры́тых
Д. скры́таму скры́тай скры́таму скры́тым
В. скры́ты (неадуш.)
скры́тага (адуш.)		 скры́тую скры́тае скры́тыя (неадуш.)
скры́тых (адуш.)
Т. скры́тым скры́тай
скры́таю		 скры́тым скры́тымі
М. скры́тым скры́тай скры́тым скры́тых

Кароткая форма: скры́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

furtively

[ˈfɜ:rtɪvli]

adv.

крадко́м, упо́тай; упо́тайкі, цішко́м; скры́та

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тлець, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., тле́е; незак.

1. Гніючы, разбурацца; трухлець, парахнець.

Тлее апалае лісце.

2. Гарэць без полымя; слаба падтрымліваць гарэнне.

Асіна не гарыць, а тлее.

3. перан. Існаваць скрыта, слаба праяўляцца дзе-н. (пра жыццё, пачуцці і пад.).

У душы тлела надзея.

|| наз. тле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

incognito

[,ɪnkɑ:gˈni:toʊ]

1.

adj., adv.

інко́гніта, скры́та, та́йна

2.

n.

інко́гніта

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Патае́мны ’схаваны ад іншых’ (ТСБМ, Нас., Шат.; КЭС, лаг), патаёмна ’тайна, скрыта’ (Гарэц., Касп.), патае́мне ’ўпотай’ (смарг., шальч., Сл. ПЗБ). З польск. potajemny, potajemnie ’тс’ (Шат., 207); формы патаёмна, як і патаенна ’употай’ (Шат.), з’яўляюцца кантамінацыямі з польск. potajemne і рус. затаённо, потаённый.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сакрэ́т ’тое, што падлягае захаванню употай, аб чым не гавораць усім; тайна’ (ТСБМ, Шат., Касп., Байк. і Некр.). З польск. sekret, таксама як і рус. секре́т (гл. Фасмер, 3, 593; Кюнэ, Poln., 96). Польскае слова з лац. sekretus ’тое, што аддзелена, скрыта; тайна’ (Фасмер, там жа; Брукнер, 484).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інко́гніта,

1. прысл. Скрыта, тайна, хаваючы сваё імя. Гэтым разам Мірэцкі прыйшоў на камбінат як бы інкогніта. Сабаленка.

2. нескл., н. Знаходжанне пад выдуманым імем; захаванне свайго імя ў невядомасці. [Балуеў:] Да таго часу, пакуль эшалон не прыйдзе на станцыю Мінск, вам трэба захоўваць інкогніта і чакаць. Мележ.

3. нескл., м. і н. Асоба, якая скрывае сваё сапраўднае імя. І ўсё ж карцела даведацца загадзя пра тое інкогніта, пляменніцу. Гроднеў.

[Ад лац. incognitus — непазнаны, невядомы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)