Verbum

анлайнавы слоўнік

скры́гаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і скрыгатаць.

|| аднакр. скрыгану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. скры́ганне, -я, н. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скры́гаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	скры́гаю	скры́гаем
2-я ас.	скры́гаеш	скры́гаеце
3-я ас.	скры́гае	скры́гаюць
Прошлы час
м.	скры́гаў	скры́галі
ж.	скры́гала
н.	скры́гала
Загадны лад
2-я ас.	скры́гай	скры́гайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	скры́гаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скры́гаць несов. скрежета́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скры́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і скрыгатаць. Танкі скрыгаюць, равуць, Быццам гадзіны, паўзуць. Броўка. На ўскраіне горада па доўгім мосце скрыгаў намёрзлымі ботамі вартавы. Федасеенка. Сузон скрыгае зубамі, кладзецца тварам да зямлі і стогне. Галавач.