Разм. Тое, што і скрыгатаць. Танкі скрыгаюць, равуць, Быццам гадзіны, паўзуць.Броўка.На ўскраіне горада па доўгім мосце скрыгаў намёрзлымі ботамі вартавы.Федасеенка.Сузон скрыгае зубамі, кладзецца тварам да зямлі і стогне.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)