Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ско́н (род. ско́ну) м. кончи́на ж.;
◊ да (са́мага) ско́ну — до после́днего издыха́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скон, ‑у, м.
Тое, што і скананне. Адна птушка страпянулася, пачала біцца, відаць, была недастрэленая, і паспрабавала ўзляцець перад скопам.Лужанін.Нечувана ж нідзе, каб праваслаўнага чалавека ў час яго скону спавядаў ксёндз.Сабаленка.// Апошні момант чаго‑н., што адбываецца ў часе. І вось ужо чэрвень на сконе, а адпачынку не відаць.Лобан.Сцямнела неяк адразу, толькі там, дзе на сконе дня было паказалася сонца, дрыжаў акравак барвовага неба.Пташнікаў.
•••
Да (самага) скону (дзён, гадоў, жыцця) — да (самай) смерці, да апошніх дзён жыцця. Думалася Платону, што так ужо і будзе. Да самага скону.Ракітны.[Лаўрэн] да скону будзе несці .. [сваё каханне] чыстым і запаветным.Вітка.Стаў родным і будзе да скону гадоў мне І воблік яе [Вільні] незабыўны і колер.Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сконмÉnde n -s; Tod m -es; Ábleben n -s;
пе́рад сконам vor dem Tod
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Скон ‘момант наступлення смерці’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Стан., Мат. Гом., Растарг.). Да канаць, кон (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
demise[dɪˈmaɪz]n.fml (с)кана́нне, скон
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
преставле́ниеср. смерць, -ці ж., скон, род. ско́ну м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
skon, ~u
м. смерць, кананне, скон
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Híngang
m -(e)s, -gänge скон, смерць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)