Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
скандава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; незак., што і без дап.
Выдзяляць націскны склад у кожнай стэпе верша (пра манеру чытання грэчаскіх і лацінскіх вершаў); чытаць верш, падкрэсліваючы ў ім метр. Я верш пісаў, рука мая здранцвела. Язык знямеў, скандуючы радкі.Дзяргай.// Гучна і выразна вымаўляць словы, дзелячы іх на склады. З цеплахода адказваюць па-шведску, скандуюць — моцны голас гэты гучыць над затокай: Дзя-куй!Мележ.Людзі дружна і смела пачалі крычаць, падступаць да папа, махаць рукамі, а яшчэ праз хвіліну і скандаваць: — Па-рус-ку! Па-рус-ку!Карпюк.
[Лац. scandere.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Скандава́ць, скандзі́раваць ‘выкрыкваць, выдзяляючы склады ці словы’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр.). З польск.scandować ‘тс’ або з ням.scandieren праз рус.скандировать ‘тс’; параўн. і старое рус.скандова́ть ‘тс’. Крыніца слова ў лац.scandere ‘паднімаць, павышаць (голас)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
скандава́ць, скандзі́раваць im Spréchchor [-ko:r] rúfen*, skandíeren vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
скандава́цца, ‑дуецца; незак.
Зал.даскандаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скандава́нне, ‑я, н.
Дзеяннепаводлезнач.дзеясл.скандаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скандава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым.зал.пр.адскандаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
scan
[skæn]
v.t. (-nn-)
1) ува́жна глядзе́ць або́ прыгляда́цца да каго́-чаго́
2) зірну́ць; бе́гла прагле́дзець
3) дзялі́ць радкі ве́рша на сто́пы
4) скандава́ць
а) чыта́ць або́ рэцытава́ць верш
б) выра́зна вымаўля́ць сло́вы
5) Comput. сканава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)