Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
скале́чыцьсов.
1. искале́чить, изуве́чить, изуро́довать;
2.перен. искале́чить; искове́ркать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скале́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
1.каго. Учыніць каму‑н. цяжкае калецтва, зрабіць калекам. Адмаўчалася Зося. Не пікнула нават, абы толькі паляжаць яшчэ дзянёк, каб не скалечыць сябе на ўсё жыццё.Крапіва.[Савасцянчык:] — Кінуць жывёлу на дажджы... Хамут жа намокне, вы ж каня скалечыце, пакуль да сваёй Лонвы даедзеце.Пташнікаў.//што. Сапсаваць што‑н., пашкодзіць. І мы парашылі машыну разбіць, скалечыць так, каб ні адна дэталь не магла быць скарыстана.Шамякін.[Лора:] — Тыя прафесары, што вучылі мяне, скалечылі мой голас назаўсёды.Вітка.
2.перан.; што. Маральна знявечыць, сапсаваць. Скалечыць душу. □ Спрактыкаваны педагог, .. [Адам Юр’евіч] добра ведаў, што дзіцячы розум вельмі лёгка можна скалечыць няправільным выхаваннем, і стараўся, каб яго дзеці з маленства пранікаліся павагай да людзей працы.Майхровіч.З болем гляджу на чалавека, якога знявечыла, скалечыла жыццё, і хочацца яму памагчы.Вярцінскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скале́чыць verstümmeln vt; verkrüppeln vt, zum Krüppel máchen (тс.перан.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)