скале́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Вельмі змерзнуць.

Скалелі рукі на марозе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скале́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. скале́ю скале́ем
2-я ас. скале́еш скале́еце
3-я ас. скале́е скале́юць
Прошлы час
м. скале́ў скале́лі
ж. скале́ла
н. скале́ла
Загадны лад
2-я ас. скале́й скале́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час скале́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скале́ць сов. закочене́ть, иззя́бнуть, озя́бнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скале́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Вельмі змерзнуць. Моцны мароз даваў сябе адчуваць: зусім скалелі ногі. Лынькоў. Усе скалелі, але ж трэба было сядзець у цесных і сырых акопах і чакаць. Новікаў.

2. Разм. груб. Памерці, сканаць. Карову не павядзеш па баразне, карова павінна малако даваць, каб самому з голаду не скалець. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скале́ць

1. (змёрзнуць) erfríeren* vi (s), (vor Kälte) erstárren vi (s);

2. разм груб (памерці) stérben* vi (s), ins Gras béißen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

закочене́ть сов. скале́ць, адубе́ць, скарчане́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zgrabieć

зак. скалець; адубець; скарчанець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Скале́цкі ‘моцны, пякучы (пра мароз)’ (Сцяшк. Сл.). Ад скале́ць ‘змерзнуць, скачанець’ (гл. калець) па тыпу кі́даць > кі́дкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скалаваце́ць ‘змерзнуць; аканапаць’ (Сцяшк., Сл. ПЗБ). Да скале́ць ‘тс’ з пашырэннем асновы, гл. калець; зыходнае калава́ты ‘цвёрды, як кол’, адкуль калава́цець ‘рабіцца цвёрда-пругкім, нягнуткім’ (ашм., Стан.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

окочене́ть сов.

1. (замёрзнуть) адубе́ць, скарчане́ць, скале́ць;

2. (застыть — о трупе) скарчане́ць;

3. перен. (стать неподвижным) змярцве́ць, заняме́ць, зняме́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)