скаблі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. скаблю́ ско́блім
2-я ас. ско́бліш ско́бліце
3-я ас. ско́бліць ско́бляць
Прошлы час
м. скаблі́ў скаблі́лі
ж. скаблі́ла
н. скаблі́ла
Загадны лад
2-я ас. скаблі́ скаблі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час ско́блячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скаблі́ць несов. скобли́ть;

с. бярве́нне — скобли́ть брёвна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скаблі́ць, скаблю, скобліш, скобліць; незак., што.

1. Знімаць, здзіраць з паверхні чаго‑н. верхні слой, кару і пад. [Настаўнік:] — Што гэта ў цябе, хлопчык? [Міхаська:] — А гэта скобля, жэрдзе скабліць. Скрыпка. Дошкі сонечным ранкам.. майстра сушыў, Як паспелі, рубанкам, фуганкам Скабліў і скабліў. Куляшоў. // Абл. Чысціць (бульбу). А дзяўчынкай, яшчэ да вайны, часта гаспадарыла ў суседчынай хаце: падмятала і мыла падлогу, памагала бульбу скабліць. Лось.

2. перан. Біць, катаваць; караць. [Дзед:] — І пачалі яны [ворагі] там, у нейкім сутарэнні, скабліць мяне бізунамі, ліць мне ў нос ваду з газай... Брыль. Астап Вячэра расказвае, як яго скаблілі бізунамі за ўдзел у паўстанні рыбакоў. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скаблі́ць разм. scháben vt;

скаблі́ць гэ́блем mit dem Hóbel scháben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Скаблі́ць. Гл. скобла, скобля.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пераско́бліваць

‘скабліць усё, многае’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пераско́бліваю пераско́бліваем
2-я ас. пераско́бліваеш пераско́бліваеце
3-я ас. пераско́блівае пераско́бліваюць
Прошлы час
м. пераско́бліваў пераско́блівалі
ж. пераско́блівала
н. пераско́блівала
Загадны лад
2-я ас. пераско́блівай пераско́блівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пераско́бліваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скальпава́ць

(лац. scalpere = скабліць)

знімаць з каго-н. скальп.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

shave​2 [ʃeɪv] v.

1. галі́ць; галі́цца

2. струга́ць; скаблі́ць, скрэ́бці

shave off [ˌʃeɪvˈɒf] phr. v. зго́льваць, збрыва́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ско́бля, ‑і, ж.

Прылада ў выглядзе нажа з ручкамі па канцах для стругання начарна або здзірання кары з бярвення; струг. Каля стальмашні чалавек дзесяць цесляроў акорвалі скоблямі слупы для электралініі. Паслядовіч. [Настаўнік:] — Што гэта ў цябе, хлопчык? [Міхаська:] — А гэта скобля, жэрдзе скабліць. Скрыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schráppen

vt

1) скрабці́, скаблі́ць

Rüben ~ — чы́сціць буракі́

2) перан. заграба́ць прыбы́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)