саўдзе́льніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. саўдзе́льніцтва
Р. саўдзе́льніцтва
Д. саўдзе́льніцтву
В. саўдзе́льніцтва
Т. саўдзе́льніцтвам
М. саўдзе́льніцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

саўдзе́льніцтва, -а, н.

Сумесны ўдзел з кім-н. у чым-н. (часцей нядобрым, шкодным).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саўдзе́льніцтва ср. соуча́стие, соо́бщничество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саўдзе́льніцтва, ‑а, н.

Сумесны ўдзел у чым‑н. з кім‑н. Як бы своеасаблівую «гульню» прапанаваў чытачу аўтар, тую, што заключана ў самой аснове мастацтва. Гэта «гульня!» — саўдзельніцтва, сааўтарства. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саўдзельніцтва

т. 14, с. 197

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

саўдзе́льніцтва н. Mítbeteiligung f -, Ánteilnahme f -; Téilhaberschaft f -; Míttäterschaft f -; Mítschuld f - (у злачынстве)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

супо́льніцтва, ‑а, н.

Саўдзельніцтва ў якіх‑н. справах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саўдзе́л, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. саўдзельнічаць; саўдзельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

соуча́стие ср. саўдзе́л, -лу м., саўдзе́льніцтва, -ва ср., суме́сны ўдзел;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

copartnership

[,koʊˈpɑ:rtnərʃɪp]

n.

1) саўдзе́л -у m., саўдзе́льніцтва n.

2) супо́лка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)