сачыне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сачыне́нне сачыне́нні
Р. сачыне́ння сачыне́нняў
Д. сачыне́нню сачыне́нням
В. сачыне́нне сачыне́нні
Т. сачыне́ннем сачыне́ннямі
М. сачыне́нні сачыне́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сачыне́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Від пісьмовай (пераважна школьнай) работы, якая ўяўляе сабой выкладанне сваіх думак на зададзеную тэму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сачыне́нне ср. сочине́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сачыне́нне, ‑я, н.

Від пісьмовай школьнай работы, звязаны з выкладаннем сваіх думак на пэўную тэму. [Клара] амаль кожны дзень прасіла Славу што-небудзь зрабіць: чарцёж, дамашняе сачыненне... Хомчанка. [Дзёма:] — Мы [вучні] пісалі нават сачыненне па тэму: «Наша школа». Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сачыне́нне н.

1. (дзеянне) Verfássen n -s, Ábfassen n -s; Díchten n -s (вершаў);

2. (школьнае) Schúlaufsatz m -es, -sätze

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сачыне́нне ’від пісьмовай школьнай работы, звязаны з выкладаннем сваіх думак на пэўную тэму’ (ТСБМ). З рус. сочине́ние ’тс’; гл. Крукоўскі, Уплыў, 56. У рускай аддзеяслоўны дэрыват ад сочини́ть, ад прасл. *sǫ‑ ’з’ і прасл. *činiti ’чыніць’ (гл. чыніць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апіса́нне, -я, н.

1. гл. апісаць.

2. Слоўная абмалёўка каго-, чаго-н, сачыненне, укладанне, у якім што-н. апісваецца.

Геаграфічныя апісанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́чарна, прысл.

Папярэдне, без канчатковай апрацоўкі. Напісаць сачыненне начарна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

essay [ˈeseɪ] n. (on) эсэ́, на́рыс; сачыне́нне (асабліва як вучэбнае заданне)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

op

= opus – твор, сачыненне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)